مقاوم سازی ساختمان ها در برابر زلزله امری بسیار مهم و حیاتی است که در زمان ساخت باید توجه ویژه ای به آن داشت. یک تمایز اساسی بین طراحی یک ساختمان و روش های ساخت و ساز مورد استفاده برای ساخت ساختمان وجود دارد. طرح های پیشرفته ای که برای مقاومت در برابر زلزله در نظر گرفته شده اند تنها در صورتی موثر هستند که از روش های ساخت و ساز مناسب در انتخاب محل ساختمان، فونداسیون، اعضای سازه ای و اتصالات اتصال استفاده شود.
طرح‌های مقاوم در برابر زلزله معمولاً شکل‌پذیری (توانایی یک ساختمان برای خم شدن، تاب خوردن بدون فروریختن) را در سازه و اعضای سازه‌ای آن گنجانده‌اند. یک ساختمان شکل پذیر زمانی که در معرض نیروهای برشی افقی یا عمودی زلزله قرار می گیرد، می تواند خم شود و نیروی جانبی وارده رو تحمل کند. ساختمان‌های بتنی که در برابر زلزله متزلزل هستند، می‌توانند با افزودن آرماتورهای فولادی شکل‌پذیر شوند. در ساختمان هایی که با بتن مسلح فولاد ساخته می شوند، هم فولاد و هم بتن باید دقیقاً به گونه ای ساخته شوند تا به رفتار شکل پذیری مطلوب دست یابند.
از این رو می توان با استفاده از روش های زیر ساختمان ها را در برابر زلزله مقاوم نمود:
- دیوار برشی
- مهاربند یا بادگیر
- میراگر
- میانقاب
- شاتکریت
- جداسازهای لرزه ای
- سیستم‌های پلیمری تقویت شده با الیاف (FRP)
بدون دیدگاه